|
 |
 |
|
 |
||
|
KOLEJNE DONIESIENIA NAUKOWE O TRICHODERMIE
„Changes in hyphal morphology and activity of phenoloxidases during interactions between selected ectomycorrhizal fungi and two species of Trichoderma”
J. Mucha
Antonie van Leeuwenhoek , 2011, 100: 155-160
Prezentowana praca wykonana w Instytucie Dendrologii PAN w Kórniku, w Polsce przedstawia badania związane z poznaniem wzajemnych oddziaływań pomiędzy wybranymi szczepami grzybów ektomikoryzowych (Amanita muscaria, Laccaria laccata, Suillus bovinus, Suillus luteus) a dwoma gatunkami grzybów rodzaju Trichoderma (T. harzianum i T. virens). Badanie koncentrują się na jakościowej i ilościowej ocenie produkcji oksydaz fenolowych i peroksydaz przez grzyby mikoryzowe w obecności grzybów Trichoderma.
Stwierdzono, że wszystkie grzyby mikoryzowe wykazywały zdolność do hamowania wzrostu grzybów Trichoderma. Grzyb S. bovinus wykazywał zdolność ochrony zajmowanego terytorium przed inwazją grzybów Trichoderma, co przejawiało się hamowaniem ich wzrostu i zmianami w budowie strzępek. Grzyby z rodzaju Suillus charakteryzowały się niską aktywnością enzymatyczną w przeciwieństwie do izolatów A. muscaria i L. laccata. Aktywność enzymów uważanych za kluczowe w procesie trawienia ścian komórkowych grzybów (chitynazy, beta-1-3 glukanazy, beta-glukozydazy) oraz proteaz wydzielanych do podłoża wskazuje na potencjalną możliwość wykorzystywania grzybni saprotrofów jako źródła składników pokarmowych przez niektóre szczepy grzybów ektomikoryzowych. Aktywność oksydaz fenolowych (laakaz i tyrozynaz) szczepów A. muscaria i L. laccata sugeruje ich ochronę przed działaniem enzymów litycznych grzybów Trichoderma, co może tłumaczyć mniejsze uszkodzenia grzybów mikoryzowych w kulturach dwuorganizmowych.
„Mycoparasitic Trichoderma viride as a biocontrol agent against Fusarium oxysporum f. sp. adzuki and Pythium arrhenomanes and as a growth promoter of soybean”
P.J. Rojan, R.D. Tyagi, D. Prevost, K.B. Satinder, S. Pouleur, R.Y. Surampalli
Crop Protection, 2010, 29: 1452-1459
Badania prezentowane w pracy zostały wykonane w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Udowodniono, że grzyb Trichoderma viride posiada właściwości antagonistyczne w stosunku do dwóch patogenów soi: Fusarium oxysporum f. sp. adzuki i Pythium arrhenomanes. W testach in vitro wykazano właściwości mykopasożytnictwa T. viride. W doświadczeniach wegetacyjnych grzyb Trichoderma dodany do gleby, w której rosły rośliny soi, wpływał stymulująco na ich wzrost. W kombinacjach z patogenami F. oxysporum f. sp. adzuki i P. arrhenomanes oraz z grzybem Trichoderma rośliny uzyskały odpowiednio o 194% i 141% większy wzrost niż w kombinacjach z patogenami, ale bez Trichoderma. Plon uzyskany dla kombinacji z Trichoderma był około 66 na jedna roślinę, podczas gdy dla kombinacji kontrolnej – 41. Rośliny zainfekowane Pythium i Fusarium oraz traktowane Trichoderma uzyskały plon odpowiednio 43 i 53, który jednocześnie był 5 i 1,6 razy wyższy niż w kombinacjach z patogenami, ale bez Trichoderma.
„Development of a formulation of Trichoderma asperellum to control black rot disease on pineapple caused by Thielaviopsis paradoxa”
C.J. Wijesinghe, R.S. Wilson Wijeratnam, J.K.R.R. Samarasekara, R.L.C. Wijesundera
Crop Protection, 2011, 30: 300-306
Naukowcy ze Sri Lanki zwrócili uwagę na konieczność zastąpienia chemicznie syntetyzowanych pestycydów, środkami opartymi na bazie mikroorganizmów, które są znacznie bezpieczniejsze dla środowiska naturalnego. Ogromne szanse upatrują w grzybach z rodzaju Trichoderma.
Głównym założeniem prac badawczych było opracowanie taniego podłoża do produkcji dużej ilości konidiów Trichoderma asperellum oraz sprawdzenie antagonistycznych aktywności tego grzyba w stosunku do patogena odglebowego Thielaviopsis paradoxa.
Największą produkcję biomasy grzyba T. asperellum uzyskano w podłożu YWR (ang. yeast waste residue), które zawierało odpady drożdżowe, będące odpadem w browarach. Jednocześnie zaobserwowano, że po 144 godzinach inkubacji uzyskuje się największą ilość biomasy oraz najwyższą ilość jednostek propagacyjnych (jtk) T. asperellum.
Stwierdzono, że grzyb Trichoderma hamował wzrost patogena, jednakże jego właściwości antagonistyczne obserwowano tylko w przypadku aktywnie rosnących strzępek tego grzyba. Optymalne stężenie T. asperellum konieczne do zahamowania wzrostu Th. paradoxa wynosiło 1 x 107 konidiów/ml.
W doświadczeniach glebowych wykazano antagonistyczne działanie talku na bazie T. asperellum w stosunku do T. paradoxa. Stwierdzono, że taka postać biopreparatu utrzymuje swoje własciowści antagonistyczne przez okres 16 tygodni.
„Effect of Trichoderma asperellum and arbuscular mycorrhizal fungi on cacao growth and resistance against black pod disease”
S.N. Tchameni, M.E.L. Ngonkeu, B.A.D. Begoude, L. Wakam Nana, R. Fokom, A.D. Owona, J.B. Mbarga, T. Tchana, P.R. Tondje, F.X. Etoa, J. Kuate
Crop Protection, 2011, 30: 1321-1327
Praca badawcza przedstawiona w publikacji została wykonana przez naukowców z dwóch wiodących uczelni w Kamerunie, w Afryce. W badaniach doświadczalnych wykazano, że arbuskularne grzyby mikoryzowe (AMF) oraz grzyb Trichoderma asperellum indukują wzrost roślin kakaowca oraz zwiększają ich odporność na chorobę wywołaną przez Phytophthora megakarya. Siewki kakaowca były inokulowane grzybem T. asperellum i/lub mieszaniną dwóch grzybów AMF – Gigaspora margarita i Acaulospora tuberculata. Po upływie 18 tygodni liście zainokulowano zoosporami P. megakarya, a następnie badano zmiany morfologiczne (wysokość roślin, masa korzeni i części nadziemnych) i biochemiczne roślin (zawartość związków fenolowych oraz aminokwasów). Stwierdzono, że inokulacja roślin tylko T. asperellum lub tylko grzybami AMF wpływa pozytywnie zarówno na wzrost roślin, jak również na ich odporność na P. megakarya. W przypadku jednoczesnej inokulacji tymi grzybami, nie obserwowano pozytywnego efektu.
Na podstawie wykonanych badań, stwierdzono, że nie jest wskazane, aby grzyby AMF oraz T. asperellum zajmowały tę samą niszę ekologiczną.
„Extended shelf-life of liquid fermentation derived talc formulations of Trichoderma harzianum with the addition of glicerol in the production medium”
S. Sriram, K. P. Roopa, M.J. Savitha
Crop Ptotection, 2011, 30: 1334-1339
Na świecie dostępnych jest wiele komercyjnych produktów na bazie Trichoderma spp. przeznaczonych do zwalczania patogenów odglebowych. Środki te zawierają różne formy propagacyjne, takie jak konidia, chlamydospory i strzępki. Jednakże najczęściej wykorzystywane są konidia, których produkcja odbywa się podczas procesu fermentacji w podłożu stałym lub płynnym. Konidia powstałe w hodowli na podłożu płynnym charakteryzują się krótszą żywotnością w porównaniu do tych z hodowli w podłożu stałym.
Celem prezentowanej pracy było zbadanie, czy dodanie glicerolu do hodowli prowadzonej w podłożu płynnym wpłynie pozytywnie na przeżywalność konidiów w biopreparatach oraz jaka będzie skuteczność uzyskanego biopreparatu w ochronie pomidora przed Fusarium.
Stwierdzono, że 3 i 6% dodatek glicerolu do podłoża płynnego powodował, że biopreparat był przydatny do użycia odpowiednio 7 i 12 miesięcy, podczas gdy bez glicerolu – 4-5 miesięcy. Zagęszczenie grzyba w tym okresie utrzymywało się na poziomie > 2 x 106 CFU g -1. Po przeprowadzeniu biotestów stwierdzono, że przechowywanie tego biopreparatu nawet przez 12 miesięcy nie wpływa negatywnie na jego właściwości biokontrolne. Do takim okresie przechowywanie środek ten zmniejszał porażenie pomidora przez Fusarium spp. o 44-50%.
Opracowała: dr Beata Kowalska
| ||
 |
 |
 |